امروز(چهارشنبه) نهم فروردین ماه سالروز درگذشت 'سیدحسن حسینی 'شاعر انقلابی است؛ شاعری كه سرودن شعر با رویكردی اجتماعی و سیاسی را، در سال های پیش از انقلاب آغاز و به سوی نماد سازی مذهبی حركت كرد و با وقوع انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، اشعار وی صراحت معنایی یافت.
در اشعار حسینی، دو ویژگی برای شاعران شیعی و انقلابی وجود داشت؛ 'خوب دیدن' و 'مصون ماندن از آلودگی زر و زور و تزویر'. هر دو این ویژگی در اشعار این شاعر به چشم می خورد.
در ادامه این سطور نظر دو شاعر و نویسنده معاصر در مورد مرحوم حسینی و ویژگی های اشعار این هنرمند مرور می شود:
** حسینی، شاعری برآمده از ارزش های انقلابی بود
'مصطفی محدثی خراسانی' شاعر آیینی در مورد مرحوم حسینی می گوید: اگر قیصر امین پور و سلمان هراتی را از شاعران بر آمده از ارزش های انقلابی بدانیم، وی نفر سوم این گروه است كه توانست مسیری از این ارزش ها را برای نسل پس از خود ترسیم كند.
وی می افزاید: حسینی در روند شكل دهی شعر آیینی در پس از انقلاب پیشگام بود و در مجموعه 'گنجشك و جبرییل' خود، ظرفیت شعر سپید را در بیان ارزش های دینی و آیینی بكار گرفت. او از جمله شاعرانی بود كه مسیر ارزش های انقلاب را برای جوانان ترسیم كرد و به نوعی علمدار شعر شیعی قرن است.
محدثی خراسانی، یكی از برجسته ترین ویژگی های اخلاقی حسینی را صراحت وی عنوان كرد و گفت: او در مسیر خود، به رسیدن به دامنه ها راضی نمی شد و همواره به قله های فكر می كرد؛ این دیدگاه و رسیدن به هدف، به وی انرژی دو چندان می داد و باعث می شد با تمام ظرفیت و با بكار گیری اندیشه و زبان و پشتوانه های شعری، راه خود را ادامه دهد.
** اشعار حسینی شناسنامه دار است
'سعید یوسف نیا' شاعر و پژوهشگر معاصر نیز با بیان آنكه مرحوم حسینی بخش عمده از زندگی خود صرف مطالعه و تحقیق كرده بود، می افزاید: او در متون عرفانی، حكمی و بویژه در زمینه زیباشناسی ساختاری و زبانی قرآن كریم نیز مطالعات و تحقیقات زیادی انجام داده بود.
وی، مرحوم حسینی را شاعری به معنای واقعی كلمه دانسته و تصریح می كند: او شعرش را به هیچ چیز نفروخت و در زندگی اهمیتی برای مسایل دنیوی قائل نشد و ساده زیست بود.
این شاعر معاصر با بیان آنكه حسینی راه های رفته را دوباره طی نمی كرد و بیشتر بدنبال راه های نامكشوف بود، می افزاید: او در قالب های متعدد شعری طبع آزمایی كرد و در شعر طنز نیز با ساختاری مدرن و زبانی متفاوت شعر می گفت و اشعار عاشورایی وی در تاریخ بی سابقه است.
یوسف نیا ادامه می دهد: قلم وی دارای جذابیت و شیوایی خاص بود كه خواننده را تا پایان به دنبال خود می كشاند و به نوعی شناسنامه دار بود و اگر نام و امضای وی از پای اثر حذف می شد، خواننده می دانست كه این نوشته متعلق به حسینی است.
این نویسنده و منتقد معاصر، در مورد ویژگی های اخلاقی حسینی گفت: او دارای جاذبه و دافعه خاصی بود و شاید بتوان گفت همچون اقیانوسی نا آرام همواره در تلاش و تكاپو بود.
وی با بیان آنكه آثار زیادی از این شاعر ارزشمند وجود دارد كه باید چاپ شود، خاطرنشان می كند: 'نوشداروی طرح ژنریك'، 'سفرنامه گردیاد' از جمله آثاری است كه پس از مرگ وی به چاپ رسیده و ' اقیانوس نا ارام' نیز از آثار آماده چاپ است.
** زندگینامه سیدحسین حسینی
سید حسن حسینی سال 1335 در محله سلسبیل تهران بدنیا آمد. وی پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه در رشته تغذیه لیسانس و در رشته ادبیات فارسی فوق لیسانس و دكتری گرفت.
مرحوم حسینی به زبان عربی مسلط و به تركی و انگلیسی آشنایی داشت. از سال 1352 شروع به نوشتن و سرودن شعر كرد و آثار خود را در مجله 'فردوسی' آن زمان منتشر ساخت.
در سال 1358، حوزه اندیشه و هنر اسلامی را به همراه استاد محمدرضا حكیمی و چند تن دیگر راه اندازی كرد و با مرحوم قیصر امین پور در بخش ادبیات و شعر فعالیت می كرد.
در زمان جنگ، به تبلیغات جنگ و ابلاغ پیام ها در رادیو ارتش مشغول بود و پس از آن نیز تا سال 1366 در حوزه هنری ماند.
در سال 1367 در دانشگاه الزهرا(س)، به تدریس ادبیات فارسی و ادبیات عرب و مدتی نیز در دانشگاه آزاد اسلامی به تدریس مشغول شد؛ از سال 1378 نیز در واحد ویرایش رادیو شروع به فعالیت كرد. در چهارمین همایش چهره های ماندگار نیز در سال 1383 از وی تجلیل شد.
حسینی سال های آخر عمر خود را، به پژوهش بر روی سبك شناسی قرآن و زبان شناسی حافظ گذارند.
'براده ها'، 'هم صدا با حلق اسماعیل'(مجموعه شعر)، 'بیدل'، 'سپهری و سبك هندی'، 'نگاهی به خویش'، 'گنجشك و جبرییل'، 'مشت در نمای درشت'، 'گزیده شعر جنگ و دفاع مقدس'، 'طلسم سنگ'(مجموعه نثر عاشورایی)، 'شقایق نامه'، 'در ملكوت سكوت' و 'شرابه های روسری مادرم' از جمله آثار سیدحسن حسینی به شمار می روند.
این شاعر ارزشمند و فرهیخته در نهمین روز از فروردین سال 1383 دار فانی را وداع گفت. روحش شاد.
از: مریم زباندان
فراهنگ ** 1630 ** 1071